This post is also available in: Engels Frans Duits Italiaans Pools Portugees, Portugal Spaans

Hoewel we naar het glas kijken als een van de meest voorkomende bouwmaterialen voor verschillende keukengerei, ramen, een grote verscheidenheid aan decoratieve kleine objecten en een belangrijk onderdeel van moderne computercommunicatie, maakte het aanvankelijke gebruik door onze vroegste voorouders het een van de meest gewilde en waardevolle objecten in de hele wereld. In die prehistorie werd natuurlijk gevormd glas (vulkanisch obsidiaan) gebruikt als een scherp wapen, nuttig gereedschap en het had grote waarde.

Het eerste archeologische bewijs van glasproductie komt uit gebieden van het oude Egypte en Mesopotamië. In die tijd werd het enige glasproduct dat werd gemaakt gemaakt door voorgebakken voorwerpen te glazuren, of kralen die per ongeluk werden gevormd in andere processen van ander metaalwerk. Tegen het einde van de bronstijd evolueerde het proces van glasproductie naar een meer georganiseerd beroep, met werken die gesmolten glas in vooraf gemaakte containers goten. Dit proces was traag, onbetrouwbaar en het zorgde er niet voor dat glas gemeengoed werd. Het keerpunt in de geschiedenis van de glasproductie kwam in de 1e eeuw voor Christus toen Syrische en Palestijnse arbeiders de kunst van het glasblazen ontdekten. Deze uitvinding veranderde de hele glasindustrie enorm en transformeerde het in goedkoop en gemakkelijk te produceren materiaal. Verovering van Judea door Romeinen in 63 voor Christus maakte het mogelijk dat deze techniek van glasproductie zich verspreidde over de gebieden van het oude Romeinse Rijk en uiteindelijk over heel Europa en de wereld. Romeinen gaven zoveel de voorkeur aan glas, dat ze het gebruikten bij de vervaardiging, niet alleen voor het bouwen van containers en sieraden, maar ook voor architecturale doeleinden (meestal na 100 na Christus, toen Alexandrijnse arbeiders het geheim van het maken van helder glas ontdekten).

Productie van glas in de moderne tijd is niet veel veranderd sinds het werd ontdekt in oude gebieden van Perzië en Egypte – zand (dat bestaat uit silica, natriumcarbonaat en kalk) wordt verwarmd tot extreme temperaturen en mag dan afkoelen en in bijna elke vorm worden gevormd door te blazen of in vooraf ontworpen mallen te gieten. Dit uiterst eenvoudige proces kan ook worden verrijkt met additieven, die glas van elke denkbare kleur of ondoorzichtigheid kunnen voorzien, de kwaliteit, duurzaamheid en andere eigenschappen kunnen verbeteren. Hoewel dit proces eenvoudig kan klinken, vereist het veel precisie, want om een perfecte glazen container met vensters te maken, moet u de temperatuur op elk punt van de productiecyclus zorgvuldig handhaven.

Moderne productie van glas wordt gemaakt met verschillende technieken:

Glazen containers – Waarin glas zorgvuldig wordt gemaakt in drie verschillende fasen (smelten van grondstoffen, gieten of blazen van glas in containervormen en koeling met afwerking voor kwaliteit)

Floatglasprocessen – Waarbij glas op het oppervlak van gesmolten metaal (tin of lood) wordt gelegd. Dit proces wordt gebruikt voor het maken van platte ramen.

Handmatig glasblazen – Meestal gebruikt voor het maken van kunstobjecten en aangepaste glazen containers.

Na de fabricage kan elk glasproduct extra worden behandeld door coating, warmtebehandeling, gravering of een soort decoratie.

Bron