This post is also available in: Holenderski Angielski Francuski Niemiecki Włoski Portugalski, Portugalia Hiszpański

Twardość materiału jest powszechnie rozumiana jako odporność na zarysowania lub ścieranie. Jednakże do pomiaru różnych aspektów twardości materiału stosuje się różne testy zgodnie z badanymi właściwościami mechanicznymi. Ponadto testy są przeprowadzane w różnych warunkach doświadczalnych i metodach analizy danych. W związku z tym nie istnieje bezpośredni związek między wynikami różnych testów twardości. Najczęstszym jest „Test Mohsa”, który mierzy „twardość zarysowania” w skali porównawczej 10 minerałów referencyjnych. Zasada jest prosta: materiał A zarysuje materiał B tylko wtedy, gdy A jest twardszy niż B. Typowe obiekty o znanej twardości mogą być użyte do wykonania testu Mohsa.

Dociśnij mocno do i na powierzchni szkła paznokciem. Nic dziwnego, że okazuje się, że nie można go podrapać paznokciem. Oznacza to, że w skali Mohsa szkło jest twardsze niż 2,5.

Kontynuuj test, używając grosza do drapania. Zauważ, że grosz nie porysuje szkła. Następnie dochodzisz do wniosku, że szkło ma twardość Mohsa większą niż 3.

Zapoznaj się z sekcją wskazówek, aby uzyskać listę minerałów referencyjnych testu Mohsa w kolejności twardości, a następnie twardość wspólnych obiektów, których użyjesz dalej.

Przetestuj materiały względem siebie. Należy pamiętać, że dany materiał zarysuje tylko materiały o niższej twardości.

Kontynuuj testy za pomocą gwoździa do drapania, a następnie apatytu i tak dalej, w rosnącej kolejności twardości, aż zamocujesz szkło między dwoma materiałami referencyjnymi.

Zauważ, że ani paznokieć, ani apatyt nie drapią szkła, ale ortoklaza tak. Następnie można stwierdzić, że szkło ma twardość Mohsa między 5 a 6.

Źródło